می روم مادر که اینک کربلا می خوانَدَم

می روم مادر که اینک کربلا می خوانَدَم
از دیار دور یار آشنا می خوانَدَم

مهلت چون و چرایی نیست مادر، الوداع!
زان که آن جانانه بی چون و چرا می خواندم   

وای من گر در طریق عشق کوتاهی کنم
خاصه وقتی یار با بانگ رسا می خواندم

بانگ «هل من ناصر» از کوی جماران می رسد
در طریق عاشقی روح خدا می خواندم

می روم آنجا که مشتاقانه با حلقوم خون
جاودانْ تاریخ ساز کربلا می خواندم

ذو الجناح رزم را گاه سحر زین می کنم
می روم آنجا که نای نینوا می خواندم

یا علی گویان سرود لاتَخَف سر می دهم
کز نجف آنک علیّ مرتضی می خواندم

هیمه ی سردم که کانون شرر می جویدم
 آیه ی دردم که قانون شفا می خواندم

باطل السحر طلسمات شبان تیره ام
بامدادان آفتاب هر کجا می خواندم

من سرود سرخ ایثارم که با آهنگ غم
گور خاموش شهیدان بی صدا می خواندم

مطلع شعر بهارانم که در گوش چمن
هر سحر باد صبا تا انتها می خواندم

قصه ی خونین عشقم من که نسل عاشقان
بعد از این در برگ برگ لاله ها می خواندم