مقصدم هر جا که باشد بهتر از شهر شماست

می سرایم شعر نابت را دلت معنا که شد
شعرپرداز پریشان حال، بی پروا که شد

می شناسم وعده های هر شبت را کهنه اند
می بری از یاد، حرف خویش را فردا که شد

آه! نه دیگر نپرس از ماجرایم، من فقط
دیدم از خود بی خودم، یک لحظه چشمم وا که شد

بدترین درد است تنهایی- کسی باور نکرد-
باورت خواهد شد این حرفم، دلت تنها که شد

فعلاً از گم کرده ی هر روزه ام صحبت کنیم
می دهم حتماً دلم را می دهم پیدا که شد

حرف های مردم بیگانه را جدی نگیر
هرکسی این گونه خواهد بود مثل ما که شد

مقصدم هر جا که باشد بهتر از شهر شماست
می روم با گردباد عشق تا هر جا که شد