مشرق این جاست، اگر آینه داری برگرد

هم وطن! اهل همین ایل و تباری، برگرد
تابِ سنگینیِ غربت نمی آری، برگرد

پیش رو کوه و کویر است، کجا خواهی رفت؟
جاده ای کو که در او پای گذاری؟ برگرد

نیمه ی سردِ زمین است و شبِ خشکِ عطش
تو ولی سبزتر از جانِ بهاری، برگرد

آن طرف پنجره ها قابِ غروب اند هنوز
مشرق این جاست، اگر آینه داری برگرد

شبِ این ناحیه آبستن صبح است، ببین:
سرِ بام اند خروسانِ حصاری، برگرد

آخرین بازی تقدیر به حکم من و توست
نوبتِ ماست، اگر مردِ قماری برگرد

شبِ بیداد، قفس امن ترین خانه ی توست
آسمان، خانه ی باز است، قناری! برگرد