مي تواند همه ي عمر تو را دوست بدارد
اگر اين دلهره، اين دل نگراني بگذارد!...
...
زن نگاهش به درختي است که در آخر خرداد
ناگهان روي زمين ريخته هر برگ که دارد
نه فرود آمده برفي، نه وزيده است نسيمي
پس چه واداشته او را که چنين زرد ببارد؟
زن نگاهش به درخت است و به جنگل که قرار است
هم تبر را و هم اين حادثه را تاب بيارد
تو به زن خيره اي و منتظري دست ظريفش
باز دستان تو را گرم و صميمي بفشارد
دست هاي تو در اين فکر که کي شاخه گلي را
به سرانگشت نوازشگر اين زن بسپارد
زن سرمازده دلواپس اين است آيا
وقت دارد همه ي باغچه را باز بکارد؟
و حواسش به درختان که: مبادا نتواند
جاي هر سرو که افتاد نهالي بنشاند
...
مي تواند همه ي عمر تو را دوست بدارد؟
شايد... اما اگر اين دل نگراني بگذارد!...