با اين که چون ماري درون آستين بودند
زيباترين شب هاي من روي زمين بودند
چشمانت، آن الماس هاي قهوه اي يک عمر
با چشم هاي خواب و بيدارم عجين بودند
هر چند آخر زهر خود را ريختند اما
تا لحظه ي آخر برايم بهترين بودند
هرقدر نزديک آمدم کمتر مرا ديدي
بعداً شنيدم چشم هايت دوربين بودند
خواجو تو را هر روز با يک زن تماشا کرد
پل ها و زن ها بين ما ديوار چین بودند
...
تا صبح چشمم را به سقف خانه مي دوزم
شب هاي زيبايي که مي گفتي همين بودند؟