جهان تهاجم سنگ است، کودکانه و شاد
از آنچه با سر ديوانه مي کند فرياد
زمانه سفله پسند است، هرکه خم نشود
جز از طريق شکستن نمي رسد به مراد
شکست، مذهب رندان نابهنگام است
قمار، جوهر مرد است، هرچه بادا باد!
بهار با هيجاني شگرف آمد و برد
تو را به سير درختان گل، مرا از ياد
براي آن که غريب است، هيچ فرقي نيست
ميان جوي خيابان و آب رکناباد
اگر نرفتم و ماندم کمي تحمل کن
اگر نرفتم و ماندم، بقاي عمر تو باد!