جمله های معترضه

«جمله های معترضه» گزیده ی اشعار" عباس احمدی" است. اشعار این مجموعه در قالب غزل، مثنوی، قصیده، چهارپاره، رباعی، دوبیتی و سپید سروده شده است.
حسن مهدی زاده درباره ی جمله های معترضه می گوید: «همان‌طور که اسم کتاب هم به ظرافت اشاره دارد، زبان خیلی از شعرها و مخصوصاً موفق‌ترین شعرهای جناب احمدی در این مجموعه، زبان اعتراض است؛ اما نه اعتراضی که دوره‌ای بین شاعران جوان ما مُد شده بود و پر از فضای یأس و منفی‌بافی و سیاه‌نمایی و تاریک اندیشی بود و آدم را یاد آن کوتوله ی لی لی پوتی کارتن گالیور می‌انداخت که مدام می‌گفت: «ما موفق نمی‌شیم… من می‌دونم»
به قول خود جناب احمدی:
خسته نشدید این همه از ابر سرودید؟
یک بار هم از آبی باران بسرایید…
زبان اعتراض عباس احمدی از طرفی زبانی نیست که ایجاد سرخوردگی کند و فکر کنی الآن است که سقف آسمان روی سرت خراب شود و از طرفی مثل بعضی از کارهای مشابه دیگران باعث نشده که عاطفه و لطافت و طراوت شعر، فدای زمختی و زبری‌های واژه‌های اعتراض آمیز شود؛ بلکه لطافت‌ها و تازگی‌های زبانی که در سروده‌های ایشان دیدم واقعاً ممتاز و شاید کم نظیر بود
فکر می‌کنم چیزی که گزندگی اعتراض در زبان شعر عباس احمدی را ملایم و شیرین و دلنشین کرده، یکی دنبال کردن فکر و اندیشه ی مشخص در شعر، و دیگری تسلط زیاد این شاعر به طنز است. بوی طنزپرداز بودنِ او را در خیلی از شعرهایش می‌توان استشمام کرد و الحق که طنز-نه به معنای فکاهی و خنده‌آور بودن آن- خیلی هنرمندانه در سروده‌هایش حضور دارد.
دکتر عباس احمدی با «جمله‌های معترضه»اش به خوبی نشان داده که هم به یک زبان شعری متشخص و قوی دست پیدا کرده و هم اندیشه ی شفاف و محکمی پشت سروده‌هایش هست و از همه مهم‌تر این‌که تکلیف خودش را با شعر مشخص کرده و خیلی خوب می‌داند  که از شعر چه می‌خواهد و خودش را به چه چیزهایی متعهد می‌داند و می‌خواهد به کدام نقطه برسد. جمله های معترضه» هم شعر آیینی دارد، هم مقاومت، هم اجتماعی، هم عاشقانه و هم طنز.»