رو می کنم به سمت خدایی بزرگ تر

حالا برای کشف فضایی بزرگ تر
دل می دهم به پنجره هایی بزرگ تر

شاید اجابتم بکنی، گرچه کوچکم
آورده ام دو دست دعایی بزرگ تر

اما اگر روا نکنی حاجت مرا
رو می کنم به سمت خدایی بزرگ تر

داغ هزار سجده به پیشانی من است
از من کجاست اهل ریایی بزرگ تر؟

با این وجود عاشقم و چشم عالمی
از من ندیده بی سر و پایی بزرگ تر

پیراهنی سیاه تر از سرنوشت خود
پوشیده ای برای عزایی بزرگ تر

تنها سوال توست که به اندازه ی من است
پاسخ نمی دهم به چرایی بزرگ تر

ای غم، اگر بزرگ شوی باز می کنم
در سینه ام برای تو جایی بزرگ تر