آیینه را شکستم و روییدم از خودم

من چهره ای در آینه ها دیدم از خودم
آن قدر هولناک که ترسیدم از خودم

آن مرد ترسناک در آیینه ها تویی؟
این را هزار مرتبه پرسیدم از خودم

اما از آسمان به زمین می توان رسید
در پرتگاه آینه فهمیدم از خودم

ای مرد ناشناس! تو در من چه می کنی؟
-گفتم به آن غریبه و پرسیدم از خودم-

ناگاه خشمناک از آن من که من نبود
آیینه را شکستم و روییدم از خودم