تا کی ورق ورق کنم این سر رسید را؟

تا کی ورق ورق کنم این سر رسید را؟
چون کودکی رسیدن سال جدید را

با دست زیر چانه تو را آه می کشم
چون غنچه ای که آخر اسفند عید را...

برخیز و خاک را بنشان بر عزای باد
کافی است هر چقدر که رقصانده بید را

با شعر مثل زورقی آشفته کرده ام
آرام رودهای کران ناپدید را

بی شعر در مقابل تو ای شکوه محض
آن شاهزاده ام که پس از سال ها نبرد
در پیشگاه قلعه نیابد کلید را

چشمت اگر مجال دهد ترجمان شوم
با لهجه ی صریح تغزل شهید را...