مه برای گفتن حرف تو آهی کوچک است

جرم دریا نیست، قایق تکیه گاهی کوچک است
مشت تور تو برای صید ماهی کوچک است

موج گاهی ساحلش را پشت سر گم می کند
گاهی از دریا هر آغوشی بخواهی کوچک است

هر چه تنها باشی از دلتنگی دریا پُری!
مه برای گفتن حرف تو آهی کوچک است

یا شبی پرواز کن، یا لانه ات را باز کن!
عشق گاه اندازه ی کوچ است و گاهی کوچک است

ناخدا بس نیست؟ دیگر صبر دریا ته کشید
عرشه بالا کن! که دریا بی تو چاهی کوچک است

مثل فانوس و حباب از بوسه ی باران و باد
این که پنهان می کنی خود را پناهی کوچک است

آرزوهای بزرگت را به ماهی ها ببخش!
کاش را از دل بکاه، این کوه، کاهی کوچک است