ایمان به انتهای زمستان بیاورید

ای ابرهای معجزه، طوفان بیاورید
یک مشت خاطرات پریشان بیاورید

یک کاسه از طراوت آن دست های سبز
یا از گلوی تشنه ی باران بیاورید

ای بادهای غم زده دیگر دلم گرفت
بویی ز خاک پای شهیدان بیاورید

گفتید با تمام وقاحت به آسمان
بر سفره های خالی ما نان بیاورید

با آن همه ستاره ی روشن کسی نگفت
من سیب سرخ دارم و ایمان بیاورید

ای کوچه های سنگی بن بست، حالیا
چرخی زنید و رو به خیابان بیاورید

من می روم به سمت صمیمانه ی حیات
آیینه، شمعدانی و قرآن بیاورید

پس با تمام حنجره ام جار می زنم
ایمان به انتهای زمستان بیاورید