چه زود پیرتر از خود شدی، چرا شاعر؟

رسیدی و نرسیدی به انتها، شاعر
و خط زدی، خود را، باز از ابتدا شاعر

نگاه کن، کلماتت سپیدتر شده اند!
چه زود پیرتر از خود شدی، چرا شاعر؟

کدام صفحه، چه شعری نوشته بود تو را؟
کدام سطر قدم می زنی، کجا شاعر؟

در آب می بینی، حجم هیچ بُعدت را؛
و شانه ات را در زیر برف ها، شاعر

کجاست خانه ی تو، چند سطر، پایین تر؟
و کیست آن که تو را می زند صدا شاعر؟

زنی که با کلمات همیشه ی آبی
ز جاده آمد و لبخند زد تو را شاعر؟

ولی همان زن، در یک- دو سطر آن سوتر
نمی شناخت تو را، از تو شد جدا، شاعر

فقط خطوط موازی قدم زدند، تو را
تو مرده بودی، خود را، از ابتدا شاعر