جانا ز ناز، نقشت در سینه جا گرفته

جانا ز ناز، نقشت در سینه جا گرفته
در بازی محبت نقش شما گرفته

از ما ربوده راحت حسنت به یُمن خوبی
این  پادشاه را بین باج از گدا گرفته

پندم مده، چه حاصل، خار نصیحت ای دل
در دشت عشق صد جا دامان ما گرفته

خوارم مبین که چون گل در مصر دل عزیز است
در شور بومِ کنعان، سروی که پا گرفته

در قتل ما معلم! بوسد رقیب، لعلش
ما کشته ی بلاییم او خونبها گرفته!