در این ظلامِ سیه کاری، سلام بر تو که بیداری

در این ظلامِ سیه کاری، سلام بر تو که بیداری
نهان در این شبِ بی روزن نهالِ پنجره می کاری

ستاره بازیِ تقدیر است، شب است و ماه به زنجیر است
بخوان، دوباره بخوان، دیر است، تو از سپیده خبر داری

مگیر بر من اگر گردن به پالهنگ زمین دادم
نبود رخصت هیهاتم ز بار ذلّتِ اجباری

در این همیشه ی بی باران کویرِ تشنه فراوان است
تو- ای نبیره ی اقیانوس!- بگو که از چه نمی باری

هلا عقاب افق پیما! مدارِ همهمه را بشکن
که خسته اند کبوترها از این دوایرِ تکراری

کسی فسانه ی فردا را به خواب نیز نخواهد دید
مگر تو پرده ی افسون را ز چشمِ خاطره برداری