پر شد دل هر صخره از آویشن و اندوه

باد آمد و پیچید نفس های تو در کوه

پر شد دل هر صخره از آویشن و اندوه

دنیا که مرا از تو جدا کرد، جدا کرد

یک شاخه ی خشک از تن یک جنگل انبوه

هر چند که یک کشته برای تو مهم نیست

-با این همه جان باخته با این همه مجروح-

این زن که نفس در نفست داشته یک عمر

نگذار که توفان تو غرقش کند ای نوح!