رفتنِ ما اتفاقِ ناگوارِ کوچکي ست
باز مي گرديم روزي، روزگار کوچکي ست
مي گذاري گاه دور از تو جهان را حس کنم
لطف يا قهر است اين؟! دورم حصار کوچکي ست
با مرور دوستي هايم به من اثبات شد
هر که جز تو دوستم شد، دوستدار کوچکي ست
در تو من دنبال چيزي ماوراي شهرتم
شاعرت بودن برايم افتخار کوچکي ست
من براي عشق مي ميرم، براي شعر نه!
دفتر شاعر براي او مزار کوچکي ست...
چون «عطارد» گردِ تو بيش از همه چرخيده ام
سوختم، شکر خدا عشق ات مدارِ کوچکي ست
بارها از پيش روي ات رد شدم صياد پير
مي پسنديدي نمي گفتي شکار کوچکي ست
بعد ساعت ها نگاه و ذوق و ترس و شرم و شک
انتظار يک تبسم، انتظار کوچکي ست!
::
با دعا شايد به دست آوردم ات؛ چون با دعا
دست کاري کردن تقدير کار کوچکي ست