آن کس که می بايست با من همسفر باشد
بايد کمی هم از خودم ديوانه تر باشد!
ياری چنان چون «ويس» می خواهم که با عشق
انگيزه اش در کار سودا سر به سر باشد!
«شيری»که با آميختن با «آهو»يی مغموم
مصداق رويا گونه ی شير و شکر باشد
«ماه»ی که در عين ظرافت هر چه «عشق»اش گفت
فرمان برد حتی اگر «شق القمر» باشد
ياری که همچون شعرهای حضرت حافظ
نامش مرا ذکر شب و ورد سحر باشد
از خويش می پرسم ؟ کجا دنبال او هستی ؟
ـ هر جا که حتی ذره ای از او اثر باشد
می گويم و می دانم اين را کاين چنين ياری
در دفتر افسانه پردازان مگر باشد!