از اشک‌ها، از خنده‌ها، از ما خبر داری
هر لحظه از اندوه آدم‌ها خبر داری
از کاسه‌های خالی از باران نخلستان
از تشنگی، از قحطی خرما خبر داری
این روزها تلخ‌اند، اینجا قند کمیاب است
حتما خودت از تلخی دنیا خبر داری
می‌روید از خاک یمن هر شب عقیقی سرخ
از کودکان زخمی صنعا خبر داری
شاید در آغوشت گرفتی کودکی را که
با گریه می‌پرسد: تو از بابا خبر داری؟
شهری گرسنه در کنار کوهی از الماس
از دزد معدن‌های اِفریقا خبر داری
شاید نماز صبح گاهی در فلسطینی
باران من! از اشک زیتون‌ها خبر داری
دیوارهایش را نوازش می‌کند دستت
از غصه‌های مسجدالاقصی خبر داری
از مرگ گندم‌زار زیر چکمه‌ی دشمن
از مرگ، از سوغات امریکا خبر داری
تنها نه از ما شیعه‌ها، از آه آن هندو
وقتی توسل کرد بر بودا خبر داری
شاید تو را نشناسد اما درد دل کرده
شاید نمی‌بیند تو را، اما خبر داری
فانوس‌ها هر شب به دنبال تو می‌گردند
با گریه می‌پرسند: از دریا خبر داری؟
یکشنبه‌ها ناقوس با شوق تو می‌خواند
از معبدی متروکه و تنها خبر داری
هر صبح گنجشکان شکایت می‌کنند از ما
از شکوه‌ی گنجشک‌ها حتی خبر داری
تنها دلیل دلخوشی‌های منی وقتی
می‌دانم از حالم همین حالا خبر داری
شمشیر صیقل می‌دهی در خیمه‌ات یعنی
آری خبر داری تو از فردا خبر داری
قانون شعرم را به هم می‌ریزم از شوقت
آن صبح زیبا ذوالفقارت را که برداری