باز هم تسبیح بسم الله را گم کرده ام

شاعر: علیرضا بدیع

۲۷ اردیبهشت ۱۳۹۱ | ۱۰۷۴۱ | ۳
باز هم تسبیح بسم الله را گم کرده ام
شمس من کی می رسد؟ من راه را گم کرده ام

طرّه از پیشانی ات بردار ای بالا بلند
در شب یلدا مسیر ماه را گم کرده ام

در میان مردمان دنبال آدم گشته ام
در میان کوه سوزن، کاه گم کرده ام

زندگی بی عشق شطرنجی است در خورد شکست
در صف مشتی پیاده شاه را گم کرده ام

خواستم با عقل راه خویش را پیدا کنم
حال می بینم که حتی چاه را گم کرده ام

زندگی آن قدر هم در هم نبود و من فقط
سرنخ این رشته ی کوتاه را گم کرده ام
امتیاز دهید:
Article Rating | امتیاز: 3.67 با 96 رای


نظرات

محمد
۰۹ تیر ۱۴۰۱ ۰۲:۳۰ ق.ظ
سلام



امیدوارم شعرم رسیده باشد بهترین استاد با احساس

محمد
۰۹ تیر ۱۴۰۱ ۰۲:۲۸ ق.ظ
نای مسکوت و نوای خوش نمی اید دریغ
گو در این محنت کده من نغمه را گم کرده ام

همچنان در جبر این جغرافیای تلخ و تیز
در نبرد عقل و عشق من هجمه را گم کرده ام


یوسفم در جاه کنعانی اسیر ای وای من
او پدر گم کرده است و من پسر گم کرده ام

آه و افغان میکنم در هجرت ای زیبا سرشت
طیر کورم . اب شور است ‌‌چشمه را گم کرده ام


ووو


چندین بیت است تقدیم به شما نازنین ...


از شعرتون لذت بردم ...



من مشهد زندگی میکنم ..اگر شب شعر دارید .‌‌بنده مدرس دوتار پارسی هستم و نیشابور عشق من است ..باخبرم کنید استاد



از شعرتون لذت ها بردم

ناصرنییییک کار
۲۸ فروردین ۱۴۰۱ ۰۱:۳۷ ق.ظ
با نازوغمزه واژه گانت
دلم چه زود رام می شود