کویر، آینه ها را کشید در آغوش

کویر، آینه ها را کشید در آغوش
چقدر چشمه نشسته است در دلش خاموش

دوباره رقص کنان گردباد می آید
کویر، دختر کولی گرفته در آغوش

کویر درس وفا داده است دریا را
که می کشد تن بی جان رود را بر دوش

چه حکمتی است در این سرزمین سر مستی؟
که از میان بیابان غدیر خم زد جوش

هنوز از دل خشکیده ی بیابان ها
صدای العطش عشق می رسد بر گوش ...