دانسته در محیط بلا پا گذاشتیم

چون شعله در محیط بلا پا گذاشتیم
تقدیر خود به باد صبا واگذاشتیم

غوصی زدیم در دل گرداب حادثات
چون موج سر به دامن دریا گذاشتیم

از نیش و نوش، عقده ی مشکل نمی گشود
تیغی میان خشم و مدارا گذاشتیم

تا دل رقیب ما نشود در دیار عشق
از رشک، سر به بادیه تنها گذاشتیم

رسوا شدم ز اشک تو، ای دیده شرم دار
ما گنج آبرو به تو رسوا گذاشتیم

ما خود مقصّریم معلم! که در ازل
دانسته در محیط بلا پا گذاشتیم