در عین شوق از گل و مُل سیر شد دلم

در عین شوق از گل و مُل سیر شد دلم
تقدیر عشق بود و جوان پیر شد دلم

خون شد در اشتیاق عروس توهّمی
دستان سرای گلشن تصویر شد دلم

پیوست با شمار مجانین زلف دوست
آخر مقیم خانه ی زنجیر شد دلم

داغم فزود بر سر داغ ای شکستگان
تا خس فروشِ آتشِ تاثیر شد دلم

از زخمِ یک اشاره ی ابرو به خون نشست
مسکین رهین منّت شمشیر شد دلم

رفتم به رفق یک دو سه گامیش در قفا
از لطف من معلم! عجب شیر شد دلم