گرچه دفترم سیاه، شعر من سیاه نیست
ای قلم گواه باش! راهم اشتباه نیست
مثل یك ستاره ام، گم در آسمان شعر
می درخشم از خودم، بودنم به ماه نیست
می تراود از لبم، آیه های روشنی
عاشق دوبیتی ام، این خودش گواه نیست؟
خویش را سروده ام بارها و بارها
دست كم، گذشته ام تیره وتباه نیست
خسته از كشاكشِ ناتمام واژه ها!
سور و سات قدرتی، در سرم به راه نیست
شاعری تغابن است از نگاه آسمان
عمر هیچ شاعری دور از این نگاه نیست