چند بیت از حقیر:
وقتی که داغ غیبت رویش بهانه شد
غم آشنای صد غزل شاعرانه شد
در طول قرنهای پر از التهاب و درد
دریای شوق آمدنش بی کرانه شد
از عاشقانه های زمانه کدام یک
مثل دعای ندبه ی ما جاودانه شد
آنقدر صبح و عصر تحمل نداشتند
بزم دعا و گریه ی مردم شبانه شد
بوی بهار آمدنش را شنیده ایم
غم رفت و فصل رونق چنگ و ترانه شد
با نایب امام زمان مانده ایم ما
مردی که مقتدای عزیز زمانه شد.