🔹درباره شعر با زبان محاوره
این سال ها شعر با زبان محاوره در هیئات رواج زیادی دارد. شاید توجه به این نکات در این زمینه سودمند باشد:
- کنار گذاشتن زبان معیار در شعر و انتخاب زبان محاوره نیاز به توجیه و دلالت هنری دارد. شاعر قبل از انتخاب زبان محاوره باید از خود بپرسد که ارزش افزوده ی این انتخاب برای شعر چیست و کنار گذاشتن زبان معیار در ازای به دست آوردن چه چیزی است. این پاسخ باید از نظر هنری مستدل باشد.
- انتخاب زبان محاوره بیشتر در سبک یا ملودی اتفاق می افتد. شیوع ملودی هایی که با موسیقی ایرانی بیگانه اند و سازگاری با وزن و عروض ادبیات فارسی ندارند در رواج ادبیات محاوره سهم بسزایی داشته است. در واقع شاعر برای ساختن شعر یا نوحه بر اساس ملودی غیر بومی، مجبور به شکستن واژه ها و زخمی کردن کلمات می شود. چنانچه ملودی انتخابی سازگار با موسیقی ایرانی باشد استخدام واژه ها با زبان معیار و استفاده از ظرفیت موسیقایی این زبان دشوار یا غیرممکن نخواهد بود.
- بر اساس نکته ی پیشین، انتخاب زبان محاوره باید نشان دهنده ی توانایی شاعر باشد نه ناتوانی او.
- در انتخاب زبان محاوره باید به این نکته توجه داشت که صرف به کارگیری کلمات با نرم محاوره و کوچه بازاری، کافی نیست بلکه شعر باید از ضرب المثل ها و فرهنگ اصطلاحات مردمی و ادبیات بومی سرشار باشد. دیگر آنکه به کارگیری اصطلاحات عامیانه نباید با تغییر واژگانی توسط شاعر همراه باشد و دست آخر این اصطلاحات برای ورود به شعر باید از فیلتر شعر عبور کنند یعنی منجر به یک تکنیک یا اتفاق هنری از قبیل ایهام شوند.