سنگا برین زمانه که هر دوست دشمن است

سنگا برین زمانه که هر دوست دشمن است
آه کدام آینه بر دامن من است؟

هم از تو در گریزم و هم از تو ناگزیر
دامن به دست دارم و دستم به دامن است*

چشم به هرم اشک دلت نرم کرد و این
تأثیر آه گوشه نشینان در آهن است

گفتم به اشک؟ بر مژه ام ردّ اشک نیست
تسبیحْ پاره ای است که در بند سوزن است

کنکاش کن دلیل جوان مرگی اش چه بود؟
این گل جز این که خون هزارش به گردن است

تفکیک کن به چشم من اغیار و یار را
چشمم به انتخاب تو ای عشق روشن است


*دامن به دست داشتن کنایه ای است برای گریز از کسی یا امری