ز من جدا نشو ای گل که خوار خواهم شد!

ز من جدا نشو ای گل که خار خواهی شد
خمار وسوسه ی بی شمار خواهی شد

و خشک می شوی و زیر پای رهگذران
صدای خش خش و گرد و غبار خواهی شد

و باد می بردت تا جزیره ی افسوس
پیاله ی هوسی بی قرار خواهی شد

به فرض آنکه برویی درخت هم که شوی
درخت بی رگ و بی ریشه دار خواهی شد

به صحنه ی هیجانات روزنامه ی صبح
ستون حادثه ای مرگبار خواهی شد

صبور باش که این فصل سرد می گذرد
اگر...اگر تو بمانی بهار خواهی شد

کنار توست اگر شاخه را بهایی هست
ز من جدا نشو ای گل که خوار خواهم شد!