صورت حساب عمر خودش را نگاه کرد

در رستوران نشست و «مِنو را نگاه کرد»
با لقمه ی هوس دل خود را سیاه کرد

میز کنار پنجره، یک جای دنج، خوب
هی شعر خواند و قصه ی خورشید و ماه کرد

در چشم های هرزه سبزش، ناهار گرم
طعم جنون گرفت و هوای گناه کرد

هر هفته در همین هتل شیک، سر قرار
فصل فریب و وسوسه را رو به راه کرد

با لقمه- کلمه ی نجویده، شتاب شوم
آرامش خیال خودش را تباه کرد

بعد از غذا به میز کمی خیره شد و بعد
با پای لنگ عشق تب اشک و آه کرد

سالاد خام فصل، دو پرس آتش هوس
صورت حساب عمر خودش را نگاه کرد

آنگاه در مقابل صندوق پول شمرد
در سی و چند سالگی اش اشتباه کرد!