چند روز پيش استادمون يه كشف خيلي قشنگي سر كلاس كردند من خيلي خوشم اومد همش ميگم اي كاش يكي باهاش لا اقل يك بيت شعر بگه:
مي گفتند:
صوفيان كه موقع سماع كردن وقتي دستفشاني (آستينهاي بلندشونو به چپ و راست مي چرخونند) نماد كنار زدن دنياست، كنار ردن دنيا و تمام دلبستگيهاش در راه خدا.
{اگه سماع ديده باشيد حتما ديديد اين كارشونو}
بعد استاد در ادامه گفتند:
امام حسين-ع- در كربلا مدام دستفشاني ميكرد.