شیخی و مریدانیم، استاد بیاتانی!
شاگرد تو میمانیم، استاد بیاتانی!
مانند تو هرگز نیست، در کل جهان اما
ما خیلِ فراوانیم، استاد بیاتانی!
تو سختهای و سخت است، توصیف مقام تو
ما مردم آسانیم، استاد بیاتانی!
از شعر تو افتاده این سفره برای ما
ما بر سر این خوانیم، استاد بیاتانی!
عهدیست مرا با تو، زانوی ادب با ما
ما بر سر پیمانیم، استاد بیاتانی!
ای وحدت تشکیکی، ای مرتبه عالی
ما در پی امکانیم، استاد بیاتانی!
ای منتخب اشراق، ای حکمت اشراقی
تو «مِهر»ی و آبانیم، استاد بیاتانی!
تو قریهی بالایی، از دود بلا دوری
آلودهی تهرانیم، استاد بیاتانی!
آیات تو پر غمزه، ای غمزهترین آیات
ما غمزه نمیدانیم، استاد بیاتانی!
سر زندهتر از اینی، ای شعر سراپا شور
دلمردهتر از آنیم، استاد بیاتانی!
ای کاش نظیر تو میشد که بفرماییم:
ما اهل بیاتانیم، استاد بیاتانی!
ما گریه و تو خنده، ای شعر پراکنده!
از شوق تو خندانیم، استاد بیاتانی!
استاد بیاتانی! استاد بیاتانی!
شاگرد تو میمانیم، استاد بیاتانی!
بداهه مِن شاگردالاحقر فی مکتب الآیاتیه
محمدهادی. ع :)