میلاد توست...باید از این "من" سفر کنم
این عشق را درون خودم کارگر کنم
هرچند جاده، جاده ی سختی ست باز هم
می ارزد عاشقانه برایت خطر کنم
زنجیره ی طلای خودم را گذاشتم
تا در شبِ طلایی نام تو بر کنم
نام تو را که می برم آشفته می شوم
باید چنین به نام تو در خود اثر کنم
ذکر شروع سفره ی افطار ذکر توست
تا استکان چای دلم را شکر کنم
این روزها که خانه ی ابلیس خالی است
حب تو را درون دلم مستقر کنم
امشب شروع می کنم از نو...طلا شوم
زنجیره ی طلای خودم را که بر کنم...
*بداهه بود تقدیم به کریم اهل بیت (ع) که هدیه اش را پیش از پایان ش گرفتم...
عیدتان مبارک